płetwa

płetwa
ż IV, CMs. \płetwawie; lm D. płetw
1. «narząd ruchu i utrzymywania równowagi u zwierząt wodnych - u ryb błoniasty fałd skórny z promieniami kostnymi lub chrzęstnymi, u ssaków morskich przekształcona kończyna (np. u fok, morsów) lub duży, mocny fałd skórny (u waleni)»

Płetwy parzyste, nieparzyste.

Płetwy piersiowe, brzuszne.

Płetwa grzbietowa, ogonowa, odbytowa.

żegl. Płetwa steru, sterowa «zanurzona część steru (mająca postać płaskiej pionowej płyty), która po wychyleniu z płaszczyzny symetrii kadłuba powoduje skręcanie statku; pióro steru»
2. «gumowy przyrząd wkładany na stopy, wachlarzowato rozszerzony (kształtem przypominający płetwę ogonową zwierząt), ułatwiający pływanie i nurkowanie»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • płetwa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. płetwawie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrostek, fałd skórny, kończyna zwierząt wodnych umożliwiająca im pływanie i utrzymywanie równowagi w wodzie : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ciernik — m III, DB. a, N. ciernikkiem; lm M. i 1. zool. «Gasterosteus aculeatus, drobna ryba z rodziny o tej samej nazwie, żyjąca w wielu morzach i wodach słodkich; pospolity szkodnik narybku; kat, kolka» 2. zool. cierniki «Gasterosteidae, rodzina… …   Słownik języka polskiego

  • dennikowaty — + zool. dennikowate «Liparidae, rodzina morskich ryb głębinowych, charakteryzujących się jedną długą płetwą grzbietową; obejmuje wiele gatunków występujących w północnym Atlantyku i Pacyfiku» …   Słownik języka polskiego

  • gigantostrak — m III, DB. a, N. gigantostrakkiem; lm M. i paleont. «zwierzę kopalne z okresu sylurskiego i dewońskiego, olbrzymi rak dochodzący do dwóch metrów długości, o odwłoku złożonym z dwunastu odcinków, z których ostatni zakończony był kolcem lub płetwą… …   Słownik języka polskiego

  • grzbietowy — przym. od grzbiet (zwykle w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Mięśnie grzbietowe. ∆ sport. Styl grzbietowy «styl pływacki polegający na tym, że zawodnik płynąc leży na wznak» ∆ zool. Płetwa grzbietowa «jedna z płetw rybich nieparzystych, przeciwległa do… …   Słownik języka polskiego

  • karp — m I, DB. karppia; lm M. karppie, D. karppi «Cyprinus carpio, ryba jadalna z rodziny karpiowatych, charakteryzująca się wysokim grzbietem, długą płetwą grzbietową, dużymi łuskami wykazującymi dużą zmienność aż do zupełnego zaniku u ras… …   Słownik języka polskiego

  • lis — m IV, DB. a, Ms. lisie; lm M. y 1. «Vulpes, zwierzę ssące z rodziny psów, występujące w kilku gatunkach, z których najpospolitszy ma rude ubarwienie i duży ogon; żywi się gryzoniami, ptactwem itp.; żyje w Eurazji, północnej Afryce i w Ameryce Płn …   Słownik języka polskiego

  • odbytowy — przym. od odbyt Płetwa odbytowa. Otwór odbytowy u ryb …   Słownik języka polskiego

  • ogonowy — przym. od ogon (zwykle w zn. 1) Płetwa ogonowa. Zupa ogonowa. ∆ anat. Kość ogonowa «u człowieka: kość będąca zakończeniem kręgosłupa, powstała przez zrośnięcie się ostatnich, szczątkowych kręgów» ∆ Kręgi ogonowe «kręgi, z których składa się kość… …   Słownik języka polskiego

  • plusk — I m III, D. u, N. pluskkiem; lm M. i 1. «odgłos spowodowany uderzeniem czegoś o ciecz lub cieczy o coś, przelewaniem się lub rozpryskiwaniem się cieczy; chlust» Plusk fal. Kamień wpadł z pluskiem w wodę. 2. łow. «ogon bobra; płetwa ogonowa u ryb» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”