- służba
- ż IV, CMs. \służbabie; lm D. służb1. «działalność, praca instytucji użyteczności publicznej, wojska, obejmująca określoną dziedzinę; także ta instytucja, pracownicy tej instytucji»
Służba meteorologiczna, rolna, geologiczna.
Służba frontowa, liniowa, patrolowa.
Odbywać służbę w piechocie, w artylerii, w lotnictwie, w marynarce.
Powołać kogoś do czynnej służby wojskowej.
Oficer czynnej służby wojskowej.
∆ Zasadnicza służba wojskowa «obowiązkowe przebywanie i szkolenie się obywatela w szeregach sił zbrojnych według ustaw danego państwa»∆ Służba śledcza «organy walki z przestępczością wchodzące w skład władz porządkowych, bezpieczeństwa, prokuratorskich lub sądowych»∆ Służba ruchu a) «obsługa pociągów i stacji kolejowych» b) «pracownicy wydziału ruchu policji czuwający nad przestrzeganiem przepisów drogowych i bezpieczeństwa na drogach»∆ Służba drogowa «pracownicy gospodarki komunalnej konserwujący drogi państwowe»∆ Służba zdrowia «całokształt działalności wykonywanej przez państwo, mającej na celu zapewnienie obywatelom opieki zdrowotnej i sanitarno-epidemiologicznej; instytucje, personel sprawujące tę opiekę»2. «określone godziny pracy w niektórych instytucjach, dyżur; obowiązki pełnione w ciągu tych godzin»Mieć służbę przez 24 godziny.
Iść na służbę.
Być na służbie.
Policjant, strażak, kolejarz na służbie.
□ Służba nie drużba.3. «działanie dla jakiejś idei, poświęcenie się jakiejś sprawie»Służba obywatelska.
Pracować w służbie narodu, społeczeństwa.
Poświęcił siły w służbie chorych.
4. przestarz. «służenie, pełnienie pracy służącego (służącej), praca w czyimś domu, w czyimś gospodarstwie za wynagrodzenie»Iść, zgodzić się do służby, na służbę.
◊ Wypowiedzieć komuś służbę, podziękować komuś za służbę «porzucić pracę służącego; zwolnić się lub zwolnić kogoś z takiej pracy»5. przestarz. «osoby pełniące posługi; słudzy, służący»Służba folwarczna, zamkowa, stajenna.
Słownik języka polskiego . 2013.
