słychać

ndk, rzad. słychany

tylko w bezokoliczniku, w nieosobowych formach złożonych (będzie, było słychać) i w imiesłowie biernym

1. «coś jest słyszane, coś się daje słyszeć, coś się rozlega»

Słychać urywki rozmów, czyjeś wołanie, czyjeś kroki, pukanie do drzwi.

Przez ścianę było słychać muzykę.

2. «mówi się o czymś, wie się o czymś ze słyszenia, z opowiadań, z rozmów»

Słychać o epidemii grypy.

Wyjechał i nic nie było o nim słychać.

◊ Co słychać (nowego, dobrego itp.) u ciebie (u was itp.)? «co się u ciebie (u was) dzieje, co porabiasz?»

◊ Co słychać z kimś, z czymś (np. ze śniadaniem, z wyjazdem, z urlopem)? «jak się ktoś ma, co się u niego dzieje; czy coś się zrealizuje, dokona»

◊ Ani słychać, nic nie słychać o czymś, o kimś «jest widoczne, że nieprędko coś nastąpi; nie zanosi się na coś; ktoś nie daje znać o sobie (np. swoją działalnością, swoimi dziełami)»

3. reg. «coś się daje czuć węchem»

Słychać tu naftę.

Kiełbasę słychać czosnkiem.