Słynąć z pracowitości, z rozumu, z dobroci, z męstwa.
Słynął jako doskonały lekarz.
Słynąć na całą okolicę, na cały świat.
Słownik języka polskiego . 2013.
słynąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVa, słynąćnę, słynąćnie, słyń, słynąćnął, słynąćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} być powszechnie znanym ze względu na jakąś swoją cechę; mieć rozgłos, sławę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Słynąć z odwagi, pomysłowości, mściwości.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
męstwo — n III, Ms. męstwowie, blm «dzielność, odwaga, nieustraszoność, hart ducha, bohaterstwo, waleczność» Okazać męstwo. Natchnąć męstwem. Wsławić się męstwem. Słynąć z męstwa. Znosić coś z męstwem … Słownik języka polskiego
sława — ż IV, CMs. sławawie 1. blm «wielki rozgłos zdobyty talentem, wielkimi czynami, zasługami itp.» Wiekopomna sława. Pianista, lekarz światowej sławy. Zdobyć, zyskać sławę, okryć się sławą. ◊ Mieć, zyskać sobie sławę kogoś (czegoś), jako ktoś «słynąć … Słownik języka polskiego
szczycić się — ndk VIa, szczycić sięcę się, szczycić sięcisz się, szczyć się, szczycić sięcił się «być dumnym z kogoś, z czegoś, chlubić się kimś, czymś; słynąć z czegoś» Szczycić się swoimi osiągnięciami. Szczycić się odwagą, wiedzą, urodą … Słownik języka polskiego
uroda — ż IV, CMs. urodaodzie, blm 1. «zewnętrzne walory postaci, zwłaszcza harmonijne, regularne rysy twarzy; zespół cech składających się na piękny wygląd, piękną powierzchowność; piękność» Chłopięca, dziewczęca, młodzieńcza, męska uroda. Egzotyczna,… … Słownik języka polskiego
dobroczynność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. dobroczynnośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} niesienie bezinteresownej pomocy w postaci konkretnych działań, datków pieniężnych itp.; filantropia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Słynąć, być znanym z dobroczynności. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
