snuć

ndk Xa, snuję, snujesz, snuj, snuł, snuty

1. «skręcać nitkę z przędziwa za pomocą wrzeciona lub kołowrotka; prząść»

Snuć przędzę.

◊ Snuć bajkę, gawędę, opowieść, opowiadanie «opowiadać coś»

◊ Snuć plany, projekty, domysły, marzenia itp. «tworzyć, układać coś w myśli jedno po drugim; wymyślać coś»

2. «wyciągać z czegoś nić, rozwijać coś z kłębka»

Snuć nitkę ze szpulki.

Snuć wełnę z motka.

3. «o pająkach lub larwach niektórych owadów: tworzyć pajęczynę lub oprzęd z wydzieliny gruczołów przędnych»

Pająk snuł sieć.

Gąsienice snują oprzędy.

przen.

Snuć sieć intryg.

4. «układać równolegle do siebie nitki osnowy w ten sposób, aby tworzyły pas szerokości przyszłej tkaniny; robić osnowę jakiejś tkaniny»

Snuć osnowę.

snuć się

1. «wyciągać się z czegoś w postaci nici; rozwijać się, wywijać się z kłębka; być przędzionym»

Nić snuła się z kołowrotka.

◊ Snuje się opowieść, gawęda itp. «ktoś coś opowiada, gawędzi»

2. «ciągnąć się smugami, pasmami, przesuwać się wolno w powietrzu z miejsca na miejsce»

Dym, zapach snuł się po pokoju.

Nitki babiego lata snuły się nad łąkami.

Chmury snują się po niebie.

◊ Coś się komuś snuje po głowie «komuś przychodzą do głowy jakieś myśli»

3. «poruszać się, posuwać się wolno w różnych kierunkach; chodzić bez celu tu i tam; włóczyć się»

Snuli się z miejsca na miejsce.

Snuł się jak błędny po mieszkaniu.