akcentowy
Look at other dictionaries:
akcentuacja — ż I, DCMs. akcentuacjacji, blm jęz. «system akcentowy w danym języku» Akcentuacja w języku polskim. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
daktyl — m I, D. a; lm M. e, D. daktylli a. daktyllów 1. «owoc palmy daktylowej» Daktyle deserowe, mączyste, prasowane, suszone. 2. lit. «w wersyfikacji antycznej stopa wierszowa złożona z jednej sylaby długiej i dwu krótkich, w polskiej stopa lub zestrój … Słownik języka polskiego
dublet — m IV, D. u, Ms. dubletecie; lm M. y 1. «drugi identyczny egzemplarz jakiegoś przedmiotu, np. książki» ∆ fiz. Dublet widmowy «w widmie atomu dwie linie położone bardzo blisko siebie i obserwowane za pomocą przyrządów spektralnych o małej zdolności … Słownik języka polskiego
spondej — m I, D. a; lm M. e, D. ów lit. «w wersyfikacji antycznej: stopa wierszowa, złożona z dwóch sylab długich; w wersyfikacji polskiej: zestrój akcentowy złożony z dwóch sylab akcentowanych» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
zestrój — m I, D. zestrójroju; lm M. zestrójroje, D. zestrójrojów «harmonijne połączenie czegoś w jedną całość; wynik zharmonizowania, skoordynowania czegoś» Zestrój elementów dekoracyjnych. Piękny zestrój kolorystyczny. ∆ jęz. Zestrój akcentowy «jednostka … Słownik języka polskiego
