Spakować manatki.
Spakować rzeczy na drogę.
Spakować walizkę, plecak.
Spakować książki do szkoły.
Spakować się prędko, starannie.
Słownik języka polskiego . 2013.
spakować — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}pakować I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}spakować II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}pakować II {{/stl 33}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spakować się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pakować się I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pakować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, pakowaćkuję, pakowaćkuje, pakowaćany {{/stl 8}}– spakować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} układać jakieś przedmioty, np. w walizce, w torbie, aby je gdzieś przewieźć, wziąć ze sobą, wysłać itp.;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zapakować — dk IV, zapakowaćkuję, zapakowaćkujesz, zapakowaćkuj, zapakowaćował, zapakowaćowany rzad. zapakowywać ndk VIIIa, zapakowaćowuję, zapakowaćowujesz, zapakowaćowuj, zapakowaćywał, zapakowaćywany 1. «zawinąć coś w opakowanie, zrobić paczkę; umieścić… … Słownik języka polskiego
manatki — Zwinąć manatki a) «opuścić jakieś miejsce; wynieść się»: Trzeba było nam zwinąć manatki zaraz, jak licho przyniosło tu tych łowców zwierząt. A. Szklarski, Kangury. b) «spakować się, przyszykować się do drogi»: (...) był zupełnie zaskoczony, kiedy … Słownik frazeologiczny
kuferek — m III, D. kuferekrka, N. kuferekrkiem; lm M. kuferekrki «mały kufer» Spakować rzeczy do kuferka … Słownik języka polskiego
popakować — dk IV, popakowaćkuję, popakowaćkujesz, popakowaćkuj, popakowaćował, popakowaćowany «spakować wszystko kolejno, zapakować wiele; wpakować jedno po drugim» Popakować rzeczy przed przeprowadzką. Popakować ubrania, książki w kufry, w walizy … Słownik języka polskiego
przepakować — dk IV, przepakowaćkuję, przepakowaćkujesz, przepakowaćkuj, przepakowaćował, przepakowaćowany przepakowywać ndk VIIIa, przepakowaćowuję, przepakowaćowujesz, przepakowaćowuj, przepakowaćywał, przepakowaćywany «zmienić układ przedmiotów w jakimś… … Słownik języka polskiego
szybciutko — przysłów. od szybciutki a) w zn. 1: Szybciutko się spakować. Podbiegł szybciutko do płaczącego dziecka. b) w zn. 2: Szybciutko się zdecydował na wyjazd. Szybciutko mu odpisał. Szybciutko zorientował się w sytuacji … Słownik języka polskiego
walizka — ż III, CMs. walizkazce; lm D. walizkazek «rodzaj sztywnej lub usztywnionej torby podróżnej, zwykle w kształcie płaskiego, prostokątnego pudła z uchwytem» Skórzana walizka. Spakować walizki. ◊ Siedzieć na walizkach «być przygotowanym do podróży,… … Słownik języka polskiego
