- bucefał
- m IV, DB. -a, Ms. \bucefałale; lm M. -yksiążk. «koń pod wierzch, rumak, zwłaszcza ognisty»
Dosiadł bucefała.
‹od imienia konia Aleksandra Wielkiego›
Słownik języka polskiego . 2013.
bucefał
Look at other dictionaries:
bucefal — búcefal s. m., pl. búcefali Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic BÚCEFAL s. m. (fam.) cal de luptă sau de paradă. (<fr. bucéphale) Trimis de raduborza, 14.12.2005. Sursa: MDN … Dicționar Român
