speszyć

speszyć
dk VIb, \speszyćszę, \speszyćszysz, spesz, \speszyćszył, \speszyćszony
«wprowadzić w zakłopotanie; pozbawić pewności siebie»

Speszyła go obecność kogoś obcego.

speszyć się «stracić pewność siebie; zmieszać się»

Kiedy mnie zobaczył, bardzo się speszył.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • speszyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. peszyć (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • peszyć się – speszyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} czuć się niepewnie, wpadać w zakłopotanie z jakiegoś powodu; mieszać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Często peszył się w towarzystwie. Speszyła się, gdy zwrócono jej uwagę. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • sztubak — Zaczerwienić się, speszyć się, zachować się itp. jak sztubak «zaczerwienić się, speszyć się, zachować się itp. w sposób właściwy osobom młodym i niedojrzałym»: Stał na stopniach, zmieszany jak sztubak, nie wiedząc, co ma powiedzieć. – Nie śpi… …   Słownik frazeologiczny

  • skonfundować — dk IV, skonfundowaćduję, skonfundowaćdujesz, skonfundowaćduj, skonfundowaćował, skonfundowaćowany przestarz. «wprawić kogoś w konfuzję, zakłopotanie, zbić z tropu, zawstydzić, speszyć» Skonfundować kogoś niedyskretnym pytaniem. skonfundować się… …   Słownik języka polskiego

  • skonsternować — dk IV, skonsternowaćnuję, skonsternowaćnujesz, skonsternowaćnuj, skonsternowaćował, skonsternowaćowany książk. «wprowadzić w stan konsternacji, zakłopotania; speszyć, zmieszać, zbić z tropu» Byli skonsternowani nieoczekiwaną wizytą. Przykra… …   Słownik języka polskiego

  • stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń …   Słownik języka polskiego

  • stropić — dk VIa, stropićpię, stropićpisz, strop, stropićpił, stropićpiony przestarz. «pozbawić pewności siebie, zbić z tropu; zaskoczyć, speszyć, zmieszać, skonfundować» Napastliwe zachowanie kolegi stropiło go. Zamilkł stropiony. stropić się «stracić… …   Słownik języka polskiego

  • zmieszać — dk I, zmieszaćam, zmieszaćasz, zmieszaćają, zmieszaćaj, zmieszaćał, zmieszaćany 1. «mieszając połączyć ze sobą różne składniki; złączyć coś, pomieszać» Zmieszać farby. Zmieszać mleko z wodą. Zmieszać mąkę z proszkiem do pieczenia. ◊ pot. Zmieszać …   Słownik języka polskiego

  • peszyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, peszyćszę, peszyćszy, peszyćony {{/stl 8}}– speszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} wprawiać kogoś w zakłopotanie, powodować, że ktoś czuje się zawstydzony, zbity z tropu; onieśmielać : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stropić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, stropićpię, stropićpi, stropićpiony, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} wprawiać kogoś w zakłopotanie, pozbawić pewności siebie; speszyć, zbić z tropu, zawstydzić, onieśmielić, skonsternować : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”