- buczeć
- ndk VIIb, \buczećczę, \buczećczysz, \buczećbucz, \buczećczał, \buczećczeli1. «wydawać niski, przeciągły dźwięk»
Syrena fabryczna buczy.
Buczą sygnały statków.
Słychać buczącego trzmiela.
2. pot. «głośno płakać; beczeć»Przestań buczeć.
Czego buczysz?
Słownik języka polskiego . 2013.