buczenie
Look at other dictionaries:
bąk — m III, DB. a, N. bąkkiem; lm M. i 1. pot. «trzmiel lub inny owad wydający w locie charakterystyczne buczenie» Bąki buczą grubym basem, zbierają pyłki z kwiatów. ◊ Opić się czymś jak bąk «napić się czegoś w dużej ilości» ◊ Zbijać bąki «spędzać… … Słownik języka polskiego
bu — ndm «wyraz naśladujący buczenie, płacz» Bu! u! z buczeniem przeleciał trzmiel. Bu… bu… popłakuje dziecko … Słownik języka polskiego
chrabąszcz — m II, DB. a; lm M. e, D. y a. ów «Melolontha, niewielki brązowy chrząszcz występujący w kilku gatunkach, z których najpospolitszy w Polsce jest chrabąszcz majowy (Melolontha melolontha), żerujący na liściach drzew, groźny szkodnik w leśnictwie i… … Słownik języka polskiego
przydźwięk — m III, D. u, N. przydźwiękkiem; lm M. i 1. «dźwięk towarzyszący innemu dźwiękowi, głosowi» Metaliczny przydźwięk. 2. fiz. rad. «zakłócenie telekomunikacyjne polegające na nakładaniu się przebiegów elektrycznych źródła zasilania na sygnał… … Słownik języka polskiego
