spłonić

dk VIa, \spłonićnię, \spłonićnisz, spłoń, \spłonićnił, \spłonićniony

daw. dziś tylko w imiesł. biernym, książk. «oblać, pokryć rumieńcem»

Twarz spłoniona od wstydu.

spłonić się książk. «oblać się rumieńcem, zaczerwienić się, zarumienić się»

Spłonić się z radości, ze wstydu.