- spodlić
- dk VIa, \spodlićlę, \spodlićlisz, \spodlićlij, \spodlićlił, \spodlićlonyrzad. «uczynić podłym, znikczemnić; rzadziej: zhańbić»spodlić się «stać się podłym; spodleć»
Spodlić się złym uczynkiem.
Słownik języka polskiego . 2013.
spodlić
Look at other dictionaries:
zeszmacić — dk VIa, zeszmacićcę, zeszmacićcisz, zeszmać, zeszmacićcił, zeszmacićcony 1. pot. «zrobić z czegoś szmatę; wyświechtać, zszargać, zniszczyć» Zeszmacić ubranie, książkę. Zeszmacony obrus, materiał. 2. posp. «spowodować, że ktoś stanie się szmatą,… … Słownik języka polskiego
spodleć — dk III, spodlećeję, spodlećejesz, spodlećej, spodlećlał, spodlećeli, spodlećlały, spodlećlali pot. «stać się podłym; znikczemnieć, spodlić się» … Słownik języka polskiego
spodlenie — ↨ spodlenie się n I rzecz. od spodleć, spodlić (się) … Słownik języka polskiego
sprostytuować — dk IV, sprostytuowaćtuuję, sprostytuowaćtuujesz, sprostytuowaćtuuj, sprostytuowaćował, sprostytuowaćowany rzad. «uczynić prostytutką, doprowadzić do prostytucji» przen. «sprowadzić do niskiego poziomu moralnego, zwykle dla jakichś korzyści,… … Słownik języka polskiego
