zeszmacić

zeszmacić: dk VIa, \zeszmacićcę, \zeszmacićcisz, zeszmać, \zeszmacićcił, \zeszmacićcony

1. pot. «zrobić z czegoś szmatę; wyświechtać, zszargać, zniszczyć»

Zeszmacić ubranie, książkę.

Zeszmacony obrus, materiał.

2. posp. «spowodować, że ktoś stanie się szmatą, człowiekiem mało wartościowym pod względem moralnym; spodlić kogoś»

zeszmacić się

1. pot. «zostać zeszmaconym, zniszczonym; wyświechtać się»

Sukienka zeszmaciła się po pierwszym praniu.

2. posp. «stać się szmatą, człowiekiem podłym, moralnie bezwartościowym; spodlić się»

Игры ⚽ Нужен реферат?

zeszmacić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zeszmacićcę, zeszmacićci, zeszmacićać, zeszmacićcony, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} przyczynić się do czyjegoś moralnego upadku lub spowodować to, że ktoś postrzegany jest jako bezwartościowy, podły : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zeszmacić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} upaść moralnie, uczynić coś, co powszechnie uważa się za podłe, niecne; często w odniesieniu do kobiety, która zaczęła źle się prowadzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zeszmacić się dla pieniędzy, władzy, sławy … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias