spokojniutki

\spokojniutkitcy

forma zdr. o odcieniu intensywnym od spokojny

a) w zn. 1:

Spokojniutki człowiek.

Mówić spokojniutkim głosem.

b) w zn. 2:

Morze było spokojniutkie.

c) w zn. 3:

Spokojniutki kolorek.