- sposób
- m IV, D. \sposóbsobu, Ms. \sposóbsobie; lm M. \sposóbsoby1. «określona metoda, forma wykonania, ujęcia czegoś; maniera, styl»
Sposób mówienia, czesania się.
Sposób bycia.
Sposób ubierania się.
Pouczyć kogoś w grzeczny sposób.
∆ jęz. Okolicznik sposobu «określenie połączone z wyrazem nadrzędnym związkiem przynależności, wskazujące na jakość czynności, o której się mówi w wyrazie nadrzędnym lub na to, jak jest wykonane to, co oznacza wyraz nadrzędny»◊ W jakiś (np. w następujący, w podobny, w ten, w taki, we właściwy) sposób; jakimś (np. następującym, podobnym, tym, takim, właściwym) sposobem «jakąś metodą, jakimś trybem; w formie czegoś; jakoś, następująco, podobnie, tak, właściwie itp.»2. «to, co umożliwia uzyskanie, osiągnięcie, wykonanie czegoś; środek, możliwość»Sposób na zabicie nudy.
Najlepszy sposób przeciw bólom.
Na wszystko znajdzie się sposób.
◊ Jakim sposobem «jak to się stało, że…»◊ Brać się, wziąć się na sposób, na sposoby, chwytać się sposobu, wszelkich sposobów «przedsiębrać środki, uciekać się do wybiegów, forteli dla uzyskania czegoś, wpaść na pomysł»◊ Nie sposób (jest), ani sposób, ani sposobu «nie ma możliwości (uzyskania, wykonania czegoś)»◊ Na wszystkie sposoby, wszystkimi (wszelkimi) sposobami «wykorzystując wszystkie środki, możliwości»◊ W żaden (żywy) sposób, żadnym sposobem «ani tak, ani inaczej; żadną miarą»◊ pot. Mieć, znaleźć sposób (na kogoś, na coś) «wiedzieć jak postępować z kimś, jak kogoś przekonać, umieć czemuś zaradzić, mieć pomysły, środki ułatwiające coś»
Słownik języka polskiego . 2013.