spotkać

dk I, \spotkaćam, \spotkaćasz, \spotkaćają, \spotkaćaj, \spotkaćał, \spotkaćany - spotykać ndk I, \spotkaćam, \spotkaćasz, \spotkaćają, \spotkaćaj, \spotkaćał, \spotkaćany

1. «natknąć się na kogoś lub na coś (często w drodze); zobaczyć się z kimś»

Spotkać znajomego, koleżankę.

Spotkać kogoś na ulicy, w teatrze, na wycieczce.

Spotkał po drodze odosobniony dom.

◊ Spotkać czyjeś oczy, spojrzenie, czyjś wzrok «spojrzeć na kogoś jednocześnie z nim»

2. «poznać kogoś, zaznajomić się z kimś»

Spotkała w swoim życiu wielu interesujących ludzi.

3. «zdarzyć się, stać się czyimś udziałem»

Spotyka kogoś afront, cios, coś złego, dobrego, przykrego.

Spotyka kogoś kara, katastrofa, klęska.

Spotyka kogoś szczęście, nagroda.

Spotkało kogoś dobre lub złe przyjęcie.

Spotkała mnie z jego strony przykrość.

4. częściej ndk «przekonywać się, że coś się gdzieś znajduje, występuje; znajdować coś gdzieś»

Badając dno oceanu, spotkano wiele nieznanych okazów fauny i flory.

Minerał często spotykany w przyrodzie.

Gatunek ryb spotykany w wodach przybrzeżnych.

spotkać się - spotykać się «spotkać jeden drugiego; zejść się»

Spotykać się z kolegami, ze znajomymi.

Spotkać się z kimś na ulicy, w kawiarni.

Spotykać się z kimś często.

Spotkać kogoś przypadkowo, nieoczekiwanie.

Spotkali się, żeby omówić wiele spraw.

◊ Spotkać się z aprobatą, z życzliwością, z dobrym lub złym przyjęciem; spotkać się z krytyką, odmową itp. «być życzliwie lub niechętnie przyjętym; nie uzyskać zgody, przyjęcia itp.»

◊ Spotkać się z trudnościami «mieć trudności, nie móc sobie poradzić z czymś»

◊ Spotkać się z kimś twarzą w twarz, oko w oko «zobaczyć się z kimś z bliska; zetknąć się z kimś»

◊ Czyjeś spojrzenia, oczy spotkały się (z czyimiś oczami) «ktoś spojrzał na kogoś jednocześnie z nim»