stłumić

stłumić
dk VIa, \stłumićmię, \stłumićmisz, stłum, \stłumićmił, \stłumićmiony
1. «sprawić, by dźwięk, głos stał się cichszy, mniej donośny; przyciszyć»

Podwójne okna stłumiły nieco hałas ulicy.

2. «zahamować rozwój czegoś; zdławić, zatamować, zgnieść»

Stłumić ogień.

Stłumić bunt, powstanie.

Stłumić zapał.

Stłumić w sobie złość, gniew, żal.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • stłumić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}tłumić {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • tłumić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, tłumićmię, tłumićmi, tłumićmiony {{/stl 8}}– stłumić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przyciskając, używając różnych środków, gasić, opanowywać ogień …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zarodek — Zdusić, zdławić, stłumić, zniszczyć, zgasić itp. coś w zarodku «zniszczyć, unicestwić coś, zanim się zdąży rozwinąć»: Kiedy twój romans jest już sprawą publiczną, biurowe towarzystwo może uznać, że powinno wiedzieć wszystko na ten temat.… …   Słownik frazeologiczny

  • przygasić — dk VIa, przygasićgaszę, przygasićsisz, przygasićgaś, przygasićsił, przygasićgaszony przygaszać ndk I, przygasićam, przygasićasz, przygasićają, przygasićaj, przygasićał, przygasićany «stłumić częściowo ogień, płomień; przerwać intensywne palenie… …   Słownik języka polskiego

  • zgasić — dk VIa, zgaszę, zgasićsisz, zgaś, zgasićsił, zgaszony «spowodować zgaśnięcie czegoś, przerwać, stłumić palenie się, płonięcie, świecenie czegoś» Zgasić lampę, świecę, światło. Zgasić gaz, ognisko, pożar, papieros (papierosa). ∆ Zgasić motor,… …   Słownik języka polskiego

  • bunt — m IV, D. u, Ms. buntncie; lm M. y 1. «protestacyjne, często spontaniczne wystąpienie przeciwko władzy» Krwawy, otwarty bunt. Ognisko, płomień, zarzewie buntu. Podnieść, wzniecić, stłumić, ugasić bunt. Zerwać się, porwać się do buntu. Wzywać,… …   Słownik języka polskiego

  • dusić — ndk VIa, duszę, dusisz, duś, dusił, duszony 1. «chwytać, cisnąć za gardło, przemocą zatykać nos i usta uniemożliwiając oddychanie» Morderca dusił swe ofiary. Wilk dusi owce. Lis dusi kury. 2. «utrudniać, tamować oddech; podrażniać drogi… …   Słownik języka polskiego

  • łkanie — n I 1. rzecz. od łkać. 2. lm D. łkań «krótkie, urywane dźwięki wydawane w czasie płaczu; szloch» Stłumić łkanie. Słychać było spazmatyczne łkania …   Słownik języka polskiego

  • nienawiść — ż V, DCMs. nienawiśćści dziś zwykle blm «uczucie silnej niechęci, wrogości do kogoś lub do czegoś» Dzika, gwałtowna, namiętna, śmiertelna, zagorzała, zażarta, żywiołowa nienawiść. Głucha, ślepa nienawiść. Głęboka, skryta, bezsilna nienawiść. Jad …   Słownik języka polskiego

  • nieugaszony — książk. «nie dający się ugasić, stłumić, uśmierzyć» Nieugaszona namiętność, żądza. Nieugaszone pragnienie zemsty …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”