Straszliwa burza.
Straszliwe nieszczęście.
Pisać straszliwym stylem.
Straszliwe zmęczenie.
Słownik języka polskiego . 2013.
straszliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, straszliwywi, straszliwywszy, {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co straszny: Straszliwy styl. Straszliwa choroba, tragedia, myśl. Straszliwa pustka. Straszliwa klęska. Straszliwe pragnienie. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Stanisław Ignacy Witkiewicz — Witkacy … Wikipedia Español
gołębi — 1. Człowiek gołębiego serca, o gołębim sercu «człowiek niezwykle dobry, łagodny, tkliwy»: Opowiada o Niemcach, którzy dłuższy czas spędzili w Południowej Afryce. Niemcy ci twierdzą, że Murzyni tamtejsi są ludźmi gołębiego serca, ale absolutnie… … Słownik frazeologiczny
krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… … Słownik frazeologiczny
ziąb — chodzi, przechodzi, przebiega komuś po kościach, po krzyżu, po plecach «ktoś odczuwa przenikliwe zimno w krzyżu, w plecach»: Wyszłam tylko na balkon, i wiesz, mróz chyba straszliwy, bo ziąb taki mi przeszedł po krzyżu, wstaw no wody na herbatę.… … Słownik frazeologiczny
buchać — ndk I, buchaćam, buchaćasz, buchaćają, buchaćaj, buchaćał buchnąć dk Va, buchaćnę, buchaćniesz, buchaćnij, buchaćnął, buchaćnęła, buchaćnęli, buchaćnięty, buchaćnąwszy 1. «rozprzestrzeniać się w sposób gwałtowny, zwracający uwagę, być ośrodkiem… … Słownik języka polskiego
druzgotać — ndk IX, druzgotaćoczę a. druzgotaćocę, druzgotaćoczesz a. druzgotaćocesz, druzgotaćocz, druzgotaćał, druzgotaćany «rozbijać na drobne kawałki; kruszyć, tłuc, gruchotać, miażdżyć» Piorun druzgocze drzewo. Spadające kamienie druzgotały wszystko po… … Słownik języka polskiego
infernalny — infernalnyni książk. «pochodzący z piekła, piekielny; straszliwy, okropny, przerażający» Infernalna wizja. Infernalne stwory. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
krzyk — m III, D. u, N. krzykkiem; lm M. i 1. «bardzo donośne mówienie, głośne wołanie (zwykle pod wpływem silnego wzruszenia, bólu itp.); wrzask» Krzyk chrapliwy, donośny, histeryczny, nieludzki, przejmujący, rozpaczliwy, straszliwy, wstrząsający. Krzyk … Słownik języka polskiego
mętlik — m III, D. u, N. mętlikkiem, blm pot. «chaos, zamęt, zamieszanie; nieporządek, nieład, dezorganizacja» Ciągły, nieustanny, straszliwy mętlik. Mętlik w domu, na biurku, w notatkach. Mieć mętlik w głowie … Słownik języka polskiego
