- strugać
- ndk I, \strugaćam, \strugaćasz, \strugaćają, \strugaćaj, \strugaćał, \strugaćany, rzad. IX, strużę, strużesz, struż1. «ścinać z czegoś ruchem prostoliniowym podłużne wióry, żeby wygładzić powierzchnię lub nadać czemuś odpowiedni kształt; ociosywać»
Strugać paliki.
Strugać kawałek drewna nożykiem.
◊ pot. Strugać komuś kołki na głowie, na łbie «pozwalać sobie wobec kogoś na wszystko, maltretować kogoś»2. «wygładzać powierzchnię drewna lub nadawać elementom drewnianym odpowiednią grubość za pomocą struga albo strugarki; heblować»Strugać deski.
3. «wycinać coś z drewna za pomocą ostrego narzędzia; wyrzynać»Strugać figurki, zabawki z drewna.
◊ pot. Strugać wariata, bohatera, ważniaka itp. «udawać głupiego, robić z siebie bohatera, ważniaka itp.»4. reg. «usuwać z czegoś zewnętrzną warstwę, skórkę, łupinę; obierać, skrobać»Strugać ziemniaki, jarzyny.
◊ Strugać marchewkę «wykonywać palcami ruch przypominający skrobanie marchwi (forma drażnienia się z kimś)»
Słownik języka polskiego . 2013.