- strzelec
- m II, DB. \strzeleclca; W. \strzeleclcu a. \strzeleclcze; lm M. \strzeleclcy, DB. \strzeleclców1. «ten, kto strzela, umie dobrze strzelać»
Zawołany, niezrównany, celny strzelec.
2. «żołnierz wyszkolony w strzelaniu z broni palnej; w lm: oddział wojskowy złożony z takich żołnierzy»Strzelcy piesi.
Pułk strzelców.
∆ Strzelec pokładowy «członek załogi samolotu bojowego, wyszkolony w strzelaniu z działka lub karabinu maszynowego w czasie lotu»∆ Strzelec wyborowy «żołnierz wyszkolony w precyzyjnym, niezawodnym strzelaniu do pojedynczych celów (na odległość do 800 m), uzbrojony w karabin z celownikiem optycznym; snajper»3. «w okresie międzywojennym: żołnierz piechoty w stopniu szeregowca»4. sport. «sportowiec specjalizujący się w strzelaniu do celu z ręcznej broni palnej»5. sport. «w grach piłkarskich, w hokeju: zawodnik, który strzelił bramkę»6. sport. «w szachach: każda figura dalekosiężna (hetman, wieża, goniec)»
Słownik języka polskiego . 2013.