- strzęp
- m IV, D. -u, Ms. \strzęppie; lm M. -y«kawałek czegoś, np. tkaniny, papieru, skóry, zwykle oddarty, urwany, wiszący, z poszarpanymi brzegami; w lm także: rzecz (zwłaszcza odzież) porwana, podarta, poszarpana; łachmany»
Strzęp bandaża.
Chodzić w strzępach.
Ubranie wisi na kimś w strzępach.
◊ Strzęp ludzki; strzęp człowieka «o człowieku wyniszczonym fizycznie lub moralnie»◊ Strzępy słów, rozmowy, zdań itp. «oderwane słowa, urywki rozmowy, fragmenty zdań itp.»◊ Podrzeć, porwać, potargać, poszarpać coś w strzępy, na strzępy «porwać coś na kawałki, rozszarpać, zniszczyć coś całkowicie»◊ Czyjeś serce, czyjaś dusza drze się, rwie się w strzępy, na strzępy «ktoś doznaje uczucia silnego bólu, żalu, rozpaczy»◊ Coś jest w strzępach, coś poszło w strzępy, z czegoś zostały strzępy «coś jest bardzo zniszczone, podarte, coś się zupełnie zniszczyło, podarło»przen.Strzępy mgły, chmur.
Strzępy uczuć.
Słownik języka polskiego . 2013.