- stwórca
- m odm. jak ż II, DCMs. \stwórcacy; lm M. \stwórcacy, DB. \stwórcaców«w wierzeniach religijnych: Bóg (w religiach monoteistycznych) lub bóg (w religiach politeistycznych), będący twórcą świata»
Słownik języka polskiego . 2013.
stwórca
Look at other dictionaries:
stwórca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. stwórcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, który stworzył świat, Bóg, Stworzyciel; także w wierzeniach politeistycznych: bóg uważany za twórcę świata {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
prawy — I. Z prawa i z lewa «zewsząd, ze wszystkich stron»: W społeczeństwie podzielonym trudno wszakże liczyć na oklaski i z prawa, i z lewa. Dlatego stając wobec decyzji kłopotliwej dobrze jest zdobyć się na całkowitą szczerość przynajmniej wobec… … Słownik frazeologiczny
Allach — a. Allah m III, DB. a «w islamie: Bóg, stwórca świata» ‹ar.› … Słownik języka polskiego
eon — m IV, Ms. eonie; lm M. y 1. DB. a filoz. «według gnostyków: istota pośrednicząca pomiędzy stwórcą a stworzeniem, emanacja bóstwa» 2. D. u książk. «wiek, era» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
pan — m IV, DB. a, CMs. u, W. pannie; lm M. owie, DB. ów 1. «mężczyzna; często także o mężczyźnie eleganckim, wykształconym» Starszy pan. Eleganccy panowie. Pan w średnim wieku. Przyszedł jakiś pan. 2. «forma grzecznościowa używana przy zwracaniu się… … Słownik języka polskiego
stworzyciel — m I, DB. a; lm M. e, D. i przestarz. → stwórca … Słownik języka polskiego
teizm — m IV, D. u, Ms. teizmzmie, blm «pogląd filozoficzno religijny uznający istnienie poza i ponad przyrodą jedynego osobowego Boga, będącego stwórcą świata i rządzącego nim» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
stworzyciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i, {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co stwórca. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
