bumelant

bumelant
m IV, DB. -a, Ms. \bumelantncie; lm M. \bumelantnci, DB. -ów
pot. «człowiek bumelujący, zaniedbujący się w pracy przez niestawienie się do niej lub marnowanie czasu przeznaczonego na pracę»

Zwalczać, karać bumelantów.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • bumelant — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. bumelantncie; lm M. bumelantnci, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek unikający pracy, zaniedbujący, lekceważący swoje obowiązki; obibok : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyrzucić bumelantów z pracy, z zespołu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bumelant — Człowiek regularnie wymigujący się od pracy lub zaniedbujący obowiązki Eng. A person who regulary and chronically avoids work; a shirker …   Słownik Polskiego slangu

  • markierant — m IV, DB. a, Ms. markierantncie; lm M. markierantnci, DB. ów pot. «człowiek udający, że coś robi, stwarzający tylko pozory wykonywania jakiejś pracy; próżniak, wałkoń, bumelant» ‹z fr.› …   Słownik języka polskiego

  • markierant — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. markierantncie; lm M. markierantnci, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} próżniak udający, że coś robi, pozorujący pracę; wałkoń, bumelant {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”