symetria

ż I, DCMs. \symetriarii, blm

1. biol. «jedna z podstawowych cech budowy ciała ludzkiego oraz większości organizmów zwierzęcych, polegająca na prawidłowości w układzie przestrzennym, wyrażająca się w tym, że przez dany organizm można przeprowadzić przynajmniej jedną oś i płaszczyznę symetrii»

∆ Symetria dwuboczna «symetria polegająca na tym, że organizm może być podzielony tylko na dwie części, prawą i lewą, stanowiące swoje zwierciadlane odbicie»

2. mat. «właściwość figury geometrycznej polegająca na tym, że przy pewnych zmianach jej położenia nowe położenia pokrywają się z położeniem pierwotnym»

∆ Oś symetrii «prosta lub jej część, względem której dowolny punkt figury ma swój punkt symetryczny należący również do danej figury»

∆ Płaszczyzna symetrii «płaszczyzna dzieląca daną figurę na dwie części, z których każda jest odbiciem zwierciadlanym drugiej»

3. rzad. «harmonia, proporcjonalność»

Symetria klombów w parku.

Zachować symetrię w urządzeniu mieszkania, domu.

‹z gr.›