syntonik

m III, DB. -a, N. \syntonikkiem; lm M. \syntonikicy, DB. -ów

psych. «osoba odznaczająca się umiejętnością współżycia z ludźmi, łatwo nawiązująca kontakty z otoczeniem, mająca zdolność rozumienia uczuć, pragnień i reakcji innych osób»