- szachrajstwo
- n III, Ms. \szachrajstwowie; lm D. \szachrajstwoajstw«oszustwo, krętactwo, matactwo; szachrowanie»
Szachrajstwo karciane, walutowe.
Popełniać szachrajstwa w grze.
Słownik języka polskiego . 2013.
szachrajstwo
Look at other dictionaries:
szachrajstwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. szachrajstwowie {{/stl 8}}{{stl 7}} działanie opierające się na kłamstwie, oszustwie, krętactwie; szachrowanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szachrajstwo karciane, walutowe. Popełniać szachrajstwo. Wzbogacić się dzięki… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cygaństwo — n III, Ms. cygaństwowie; lm D. cygaństwoaństw pot. «oszustwo, szachrajstwo; kłamstwo» Nie wierz tym cygaństwom … Słownik języka polskiego
geszefciarstwo — n III, Ms. geszefciarstwowie, lm D. geszefciarstwoarstw pot. «zajmowanie się geszeftem; spekulacja, szachrajstwo» … Słownik języka polskiego
konszachty — blp, D. konszachtytów «tajemne układy z kimś; knowania, spiski; nieuczciwe interesy, szachrajstwo» Mieć z kimś konszachty. Prowadzić z kimś konszachty. ‹z niem.› … Słownik języka polskiego
machlojka — ż III, CMs. machlojkajce; lm D. machlojkajek pot. «oszustwo, szachrajstwo» ‹z niem.› … Słownik języka polskiego
oszukaństwo — n III, Ms. oszukaństwowie; lm D. oszukaństwoaństw pot. «oszukiwanie; to, za pomocą czego się oszukuje; oszustwo, szachrajstwo» Mieć na sumieniu różne oszukaństwa … Słownik języka polskiego
szacherka — ż III, CMs. szacherkarce; lm D. szacherkarek pot. «oszustwo, krętactwo, szachrajstwo» ‹z niem.› … Słownik języka polskiego
szalbierstwo — n III, Ms. szalbierstwowie; lm D. szalbierstwoerstw «wyzyskanie, wyzyskiwanie czyjejś niewiedzy dla własnej korzyści, oszustwo, szachrajstwo; także: czyn karalny polegający na wyłudzeniu czegoś bez zamiaru uiszczenia należności (np. wyłudzenie… … Słownik języka polskiego
szwindel — m I, D. szwindeldlu; lm M. szwindeldle, D. szwindeldlów a. szwindeldli posp. «oszustwo, szachrajstwo» Ta transakcja pachnie szwindlem. Dopuścić się małego szwindlu. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
kant — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. kantncie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ostre zakończenie brzegów przedmiotu lub krawędź uformowana przez dwie stykające się płaszczyzny; ostry bok, załamanie : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
