burza

ż II, DCMs. \burzarzy; lm D. burz

«gwałtowne zakłócenie równowagi atmosferycznej, połączone z silnym wiatrem, często z grzmotami i piorunami oraz z obfitymi opadami»

Burza gradowa, śnieżna, huraganowa, z piorunami.

Burza na morzu.

Zbiera się na burzę.

Burza wisi w powietrzu, idzie, zbliża się, zrywa się, rozszalała się, rozpętała się, przetacza się, przewala się, przeciąga, przechodzi bokiem, oddala się, ucicha.

∆ meteor. Burza cieplna a. termiczna «burza powstająca wskutek silnego nagrzania się powietrza od podłoża»

∆ Burza frontowa «burza występująca na czele mas chłodnego powietrza, często w połączeniu ze szkwałem»

∆ Burza magnetyczna «szybkie, nieregularne zaburzenia magnetycznego pola ziemskiego związane z pojawieniem się plam na Słońcu»

∆ Burza pyłowa a. piaskowa «olbrzymie ilości pyłu lub piasku gwałtownie uniesionego z powierzchni ziemi do dużych wysokości przez silny porywisty wiatr; zjawisko występujące na obszarach pustynnych»

◊ Wpadać, rzucać się, przebiegać, nadciągać, lecieć itp. jak burza «wpadać itp. szybko, nagle, gwałtownie»

□ Kto wiatr sieje, burzę zbiera.przen.

a) «o wojnach, rewolucjach, wstrząsach dziejowych i życiowych; zamieszanie, zamieszki»

Burza dziejowa, rewolucyjna, wojenna.

Burza życia.

b) «o gwałtownej pozytywnej lub negatywnej reakcji na coś; wybuch, awantura»

Burza entuzjazmu, komentarzy, okrzyków, oklasków, protestu, śmiechu.

Burza między ojcem a synem.

Ściągnąć na siebie burzę.

◊ Burza w szklance wody «reakcja zbyt silna w stosunku do przyczyn, które ją wywołały, awantura z błahego powodu»

c) «o gwałtownych uczuciach, namiętnościach; niepokój»

Burza namiętności, serca.

Rozpętać, wzbudzić burzę uczuć.

d) «o czymś bezładnym, nie uporządkowanym, skłębionym albo rozwichrzonym, występującym w dużej ilości, obfitym; bezład, masa, kłąb»

Burza kwiatów, zieleni.

Burza włosów.