szeptanie
Look at other dictionaries:
poszept — m IV, D. u, Ms. poszeptpcie; lm M. y książk. «szept, szeptanie, cicha mowa» Poszept tłumu. Poszepty plotkarzy. przen. Poszept morza … Słownik języka polskiego
szept — m IV, D. u, Ms. szeptpcie; lm M. y 1. «cicha, bezdźwięczna mowa; szeptanie» Cichy, niewyraźny szept. Podejrzane, tajemnicze szepty. Szept czyichś słów. Mówić, rozmawiać szeptem. Pytać o coś, powiedzieć coś szeptem. Słyszeć jakieś szepty (za… … Słownik języka polskiego
szeptanina — ż IV, CMs. szeptaninainie; lm D. szeptaninain «rozmowa, mówienie szeptem; długotrwałe szeptanie» Męcząca, monotonna szeptanina. Skończyć z tą szeptaniną po kątach … Słownik języka polskiego
