szkodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, szkodzićdzę, szkodzićdzi, szkodź {{/stl 8}}– zaszkodzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} działać na czyjąś niekorzyść, powodować straty, narażać na szkodę (materialną lub moralną) : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Gerard Antoni Ciołek — Gerard Ciołek (24 September 1909 ndash; February 15 1966) was a Polish architect, as well as a historian of parks and gardens.BiographyGerard Antoni Ciołek was born in Wyżnica, a small town in Bukovina territory of the Austro Hungarian empire… … Wikipedia
шкодить — Др. русское заим. из польск. яз., в котором szkodzić суф. производное от szkoda «вред, убыток». Шкодить буквально «причинять вред» … Этимологический словарь русского языка
шкодить — Заимствовано из польского, где szkodzic – от szkoda – вред, убыток … Этимологический словарь русского языка Крылова
kreci — Krecia robota «podstępne, skryte działanie skierowane przeciwko komuś; intryga»: (...) wkradał się w nasze szeregi, udając, że jest jednym z nas, i starał się nam szkodzić od wewnątrz brużdżeniem i krecią robotą. H. Grynberg, Życie. Uważam, że… … Słownik frazeologiczny
spać — 1. Coś nie daje komuś spać «coś kogoś gnębi, martwi, coś nie daje komuś spokoju»: Za kratą wszystko ma inny rozmiar i choć lata idą, to odchodzą bez celu. A ja tego przyjąć nie mogę do swojej wiadomości. To mnie boli i spać nie daje. S. Łubiński … Słownik frazeologiczny
syn — 1. książk. Syn ciemności «o diable»: Walka Synów Światła z Synami Ciemności trwa dłużej, niż istnieje świat. I owszem, Synowie Ciemności od zawsze usiłują nam szkodzić. T. Mirkowicz, Pielgrzymka. 2. książk. Syn narodu, epoki, swojej ziemi itp. «o … Słownik frazeologiczny
kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… … Słownik języka polskiego
kompromitować — ndk IV, kompromitowaćtuję, kompromitowaćtujesz, kompromitowaćtuj, kompromitowaćował, kompromitowaćowany 1. «narażać, wystawiać kogoś na wstyd albo śmieszność, szkodzić czyjejś opinii» Kompromitować podwładnego w oczach szefa. Kompromitować… … Słownik języka polskiego
podgryzać — ndk I, podgryzaćam, podgryzaćasz, podgryzaćają, podgryzaćaj, podgryzaćał, podgryzaćany 1. forma ndk czas. podgryźć (p.) 2. pot. «działać po cichu na czyjąś szkodę; intrygować» Podgryzać kolegę. Podgryzać kogoś w pracy. podgryzać się «wzajemnie… … Słownik języka polskiego
