szpic

szpic
I
m II, D. -a; lm M. -e, D. -ów
«ostre zakończenie czegoś; czubek, wierzchołek»

Szpic buta, noża.

◊ Wycięcie, bródka itp. w szpic «wycięcie, bródka itp. mające kształt ostrego trójkąta, ostro zakończone»
niem.
II
m II, DB. -a; lm M. -e, D. -ów
«pies z najstarszej grupy ras psa domowego, charakteryzujący się zwięzłą budową, wąskim pyskiem, małymi stojącymi uszami, puszystym ogonem, zawiniętym na grzbiet i długą, gęstą sierścią; służy głównie jako pies stróżujący, pociągowy i myśliwski (w rejonach podbiegunowych, np. husky, łajka syberyjska); także pies pokojowy; w lm grupa ras tych psów»
niem.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • szpic — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ostre zakończenie, wierzchołek czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szpic gwoździa. Szpic noża. Kopnąć coś szpicem buta. {{/stl 10}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Spitz loup — Keeshond Le Keeshond ou Spitz Loup …   Wikipédia en Français

  • kozi — przym. od koza (tylko w zn. 1) Kozie mleko. Kozia skóra, wełna. ∆ Kozia nóżka «narzędzie kary cielesnej, któremu za rączkę służy nóżka kozy, sarny itp.» ∆ bot. Kozia bródka → goździeniec ◊ Kozia broda, bródka «krótka broda strzyżona w szpic» ◊… …   Słownik języka polskiego

  • marlin — m IV, DB. a, Ms. marlinnie; lm M. y zool. «Makaira, ryba z rodziny żaglicowatych, mogąca osiągać długość 5 m, o górnej szczęce wydłużonej w zaokrąglony, długi szpic; występuje w wodach pelagicznych ciepłych mórz; łowiona ze względu na smaczne… …   Słownik języka polskiego

  • przyciąć — dk Xc, przytnę, przytniesz, przytnij, przyciąćciął, przyciąćcięła, przyciąćcięli, przyciąćcięty, przyciąćciąwszy przycinać ndk I, przyciąćam, przyciąćasz, przyciąćają, przyciąćaj, przyciąćał, przyciąćany 1. «skrócić, uformować, ukształtować coś… …   Słownik języka polskiego

  • spiczasty — «zwężający się na końcu w szpic; ostro zakończony» Spiczasty nos. Spiczasta wieża. Spiczaste pazury …   Słownik języka polskiego

  • szpica — ż II, DCMs. szpicacy; lm D. szpic wojsk. «pododdział wojska wyznaczony do ubezpieczenia kolumny w marszu» Szpica zwiadowcza. Szpica czołowa, boczna, tylna. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

  • sztych — m III, D. u; lm M. y 1. «ostry koniec broni białej; szpic» Sztych szabli, szpady. Pchnąć, uderzyć sztychem. Przyłożyć sztych do gardła. 2. «pchnięcie czymś ostrym, spiczastym, zwłaszcza bronią białą; raz, cios zadany szablą, szpadą, rapierem… …   Słownik języka polskiego

  • wycięcie — n I 1. rzecz. od wyciąć. 2. lm D. wycięcieęć «miejsce wycięte, wykrajane, wyrobione w czymś» Wycięcie w murze, w desce. 3. lm D. wycięcieęć «dekolt u sukni, bluzki, kamizelki itp.» Owalne, kwadratowe wycięcie. Wycięcie w szpic. Bluzka z dużym… …   Słownik języka polskiego

  • шпіц — Шпіц: вільне місце в кінці газетної сторінки [17] «під шпіц»: вільне місце на кінці газети [VI] Шпіц: під шпіц викладене як «вільне місце на кінці газети» (505). Насправді, значення під шпіц у Франка, як і взагалі в Галичині, ширше. Воно означає… …   Толковый украинский словарь

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”