- buzia
- ż I, DCMs. buzi; lm D. buź a. buzi1. «usta, zwłaszcza dziecięce lub dziewczęce (często z odcieniem pieszczotliwym, żartobliwym)»
Otworzyć, rozdziawić buzię.
Skrzywić buzię w podkówkę.
Wetknąć palec w buzię.
◊ Buzia w ciup «usta ściągnięte, ułożone w sposób mający wyrażać skromność, dobre wychowanie»◊ Buzi dać! «o czymś bardzo ładnym, o czymś co się bardzo podoba»◊ Dać, dostać buzi «pocałować, zostać pocałowanym»◊ posp. Otworzyć buzię, wyjeżdżać z buzią «zacząć wrzeszczeć, wymyślać, ordynarnie się kłócić»◊ Trzymać kogoś za buzię «rządzić kimś, podporządkować sobie kogoś»◊ Wycierać sobie buzię kimś, czymś «mówić o kimś, o czymś z niewłaściwą poufałością, bezceremonialnością»◊ Zamknąć, stulić buzię; zamknąć, zatkać komuś buzię «zamilknąć, zmusić kogoś do milczenia»2. «twarz dziecięca lub dziewczęca (często z odcieniem pieszczotliwym)»Ładna, miła, nachmurzona, nadąsana, okrągła, pyzata, różowa, rumiana buzia.
Dziewczę z buzią jak malina.
∆ Dostać w buzię, po buzi «zostać spoliczkowanym»
Słownik języka polskiego . 2013.