szuwar

m IV, D. -u, Ms. \szuwararze; lm M. -y

1. zwykle w lm «zbiorowisko roślinności bagiennej składające się z dużych bylin (traw, turzycy, pałki, trzciny, oczeretu itp.), zakorzeniających się na dnie płytkich wód»

Skryć się w przybrzeżnych szuwarach.

2. rzad. «sitowie, tatarak»