szyna

ż IV, CMs. \szynanie; lm D. szyn

1. «stalowa belka walcowana odpowiednio ukształtowana, będąca częścią składową toru kolejowego, tramwajowego itp.; używana także w budownictwie jako element konstrukcyjny lub jako prowadnica u dźwigów (wind); w lm potocznie: tor kolejowy, tramwajowy»

Szyny kolejowe, tramwajowe, dźwigowe.

Tramwaj wyskoczył z szyn.

Dźwig poruszający się po szynach.

◊ uczn. Trója na szynach «stopień dostateczny z dwoma minusami»

2. «pręt metalowy, sztabka metalowa, wąski podłużny kawałek blachy odpowiednio ukształtowane, po których się coś przesuwa»

Założyć szyny do firanek, do zasłon.

3. med. «metalowy lub drewniany przyrząd ortopedyczny służący do unieruchamiania złamanych kończyn»

Mieć rękę na szynie.

Założyć, zdjąć szynę.

4. stom. «przyrząd służący do prostowania nieprawidłowego zgryzu zębów, unieruchamiania rozchwianych zębów lub złamanych szczęk»

‹niem.›