- śmiech
- m III, D. -u; lm M. -y1. «wyrażanie wesołości objawiające się ruchami mięśni twarzy i wydawaniem swoistego głosu; śmianie się»
Donośny, radosny, serdeczny śmiech, Naturalny, zaraźliwy, wymuszony śmiech.
Obraźliwy, nieszczery śmiech.
Śmiech dziecka.
Coś budzi śmiech.
Powstrzymać, pohamować śmiech.
Pobudzać kogoś do śmiechu.
Mówić, robić coś ze śmiechem.
Reagować na coś śmiechem.
Śmiech rozlega się, milknie.
∆ Beczka śmiechu a) «w wesołym miasteczku: rodzaj walca ustawionego poziomo i okręcającego się dookoła swej osi, przez który trzeba przejść utrzymując równowagę» b) pot. «o rzeczy, sytuacji bardzo śmiesznej»◊ Śmiech homeryczny «śmiech gwałtowny, głośny, niepowstrzymany»◊ Perlisty, srebrzysty śmiech «śmiech dźwięczny, o czystym, metalicznym brzmieniu»◊ Umierać, konać, pękać, pokładać się, tarzać się, zrywać boki od śmiechu, ze śmiechu; zanosić się od śmiechu, śmiechem «śmiać się bardzo gwałtownie»◊ Parsknąć, wybuchnąć śmiechem «roześmiać się gwałtownie»◊ Coś jest śmiechu warte «coś jest mało ważne, mało warte, niepoważne»◊ Komuś jest nie do śmiechu «ktoś ma kłopoty, zmartwienia»◊ Obrócić coś w śmiech «potraktować jakąś sprawę niepoważnie»◊ Zrobić coś dla śmiechu «zrobić coś dla kpin, dla żartów»◊ Śmiech powiedzieć, pot. kupa śmiechu «o rzeczy, sytuacji dziwacznej, karykaturalnej»◊ Kogoś bierze śmiech z czegoś «coś kogoś śmieszy»□ Poznać głupiego po śmiechu jego.□ Śmiech to zdrowie.2. «wyśmiewanie się; szyderstwo, drwina»Śmiech jest niebezpieczną bronią.
Być narażonym na śmiech.
Słownik języka polskiego . 2013.
