- śmieć
- Im I, D. śmiecia; lm M. śmieci a. śmiecie, D. śmieciczęściej w lm «rzecz wyrzucona, zniszczona, zużyta, bezużyteczna, zepsuta, zwłaszcza resztka czegoś, pozostałość, odpadek»
Kupa śmieci.
Kosz do śmieci.
Zamieść, wynieść, uprzątnąć śmieci.
Wyrzucić coś do śmieci.
◊ Na swoich, własnych, starych śmieciach «w swoim domu, na swoim gospodarstwie; w swoim kraju»przen. pogard. «o kimś lub o czymś lichym, bezwartościowym; byle kto, byle co»Taka marna powieść to śmieć.
IIndk II, śmiem, śmiesz, śmią a. śmieją, śmiej, śmiał, śmieli«mieć śmiałość, odwagę (zrobić coś); ośmielać się, odważać się; być zuchwałym»Jak śmiesz tak mówić do starszego!
Nie śmieć podnieść oczu.
Nie śmieć zbliżyć się, odezwać się do kogoś.
Nie śmieć spojrzeć prawdzie w oczy.
Słownik języka polskiego . 2013.