- śpiewający
- imiesł. przymiotnikowy czynny od śpiewać (p.)śpiewający, zool. śpiewające «Oscines, ptaki z rzędu wróblowatych, mające jako narząd głosu specjalnie umięśnioną krtań dolną; żyją na całej kuli ziemskiej»
Słownik języka polskiego . 2013.
śpiewający
Look at other dictionaries:
balladzista — m odm. jak ż IV, CMs. balladzistaiście; lm M. balladzistaiści, DB. balladzistatów 1. «autor ballad» Romantyczny, ludowy balladzista. 2. «piosenkarz śpiewający ballady» … Słownik języka polskiego
bekwarek — m III, DB. bekwarekrka, N. bekwarekrkiem; lm MB. bekwarekrki zool. «Luscinia luscinia, ptak śpiewający z podrodziny drozdów, zamieszkujący Polskę i Europę Wschodnią; słowik szary» ‹od nazwiska› … Słownik języka polskiego
brzęczka — ż III, CMs. brzęczkaczce; lm D. brzęczkaczek zool. «Locustella luscinioides, mały ptak śpiewający z rodziny pokrzewek, owadożerny, gnieżdżący się w trzcinach nad wodami Europy, Afryki i Azji; w Polsce na Mazurach i Pomorzu; chroniony» … Słownik języka polskiego
chór — m IV, D. u, Ms. chórze; lm M. y 1. «zespół śpiewaków wykonujących wspólnie utwór muzyczny, często z towarzyszeniem instrumentów» Chór męski, żeński, chłopięcy, dziecięcy, mieszany. Chór jednogłosowy, wielogłosowy, polifoniczny. Chór amatorski,… … Słownik języka polskiego
dyszkancista — m odm. jak ż IV, CMs. dyszkancistaiście; lm M. dyszkancistaiści, DB. dyszkancistatów «chłopiec o sopranowej skali głosu, śpiewający w chórach kościelnych» … Słownik języka polskiego
falsecista — m odm. jak ż IV, CMs. falsecistaiście; lm M. falsecistaiści, DB. falsecistatów «mężczyzna śpiewający falsetem» … Słownik języka polskiego
kardynał — m IV, DB. a, Ms. kardynałale 1. lm M. owie, DB. ów rel. «najwyższy po papieżu dostojnik w kościele katolickim, członek kolegium kardynalskiego mającego m.in. prawo wyboru nowego papieża» 2. lm MB. y zool. «Richmondena cardinalis, ptak śpiewający… … Słownik języka polskiego
kobziarz — m II, DB. a; lm M. e, D. y «ten, kto gra na kobzie; muzykant śpiewający przy akompaniamencie kobzy» … Słownik języka polskiego
kos — m IV, DB. a, Ms. kossie; lm M. y «Turdus merula, ptak z rodziny drozdów o upierzeniu czarnym u samca, ciemnobrunatnym u samicy, pięknie śpiewający; występuje w Europie, środkowej Azji i północnej Afryce, w Polsce pospolity; objęty ochroną… … Słownik języka polskiego
kwartecista — m odm. jak ż IV, CMs. kwartecistaiście; lm M. kwartecistaiści, DB. kwartecistatów «muzyk należący do kwartetu, grający lub śpiewający w kwartecie» … Słownik języka polskiego
