świt

m IV, D. -u, Ms. świcie; lm M. -y

«pora stopniowego rozjaśniania się nieba aż do momentu pojawienia się słońca; początek ranka, brzask»

Biały, blady, różowy, szary, wczesny świt.

Blaski świtu.

Świt różowił niebo.

∆ O świcie, świtem, skoro świt, równo ze świtem «kiedy zaczyna dnieć, bardzo rano, nade dniem»

∆ Przed świtem «przy końcu nocy, przede dniem»

◊ Od świtu do nocy «przez cały dzień bez przerwy»

przen. «zalążek, zawiązek, zaranie, początek czegoś»

Świt czyjegoś życia.

Świt dziejów ludzkości.

Świt nowej poezji.