tarabanić

tarabanić
ndk VIa, \tarabanićnię, \tarabanićnisz, \tarabanićbań, \tarabanićnił
1. pot. «uderzać w coś mocno, czyniąc hałas; walić, łomotać»

Tarabanić do drzwi, w drzwi.

2. przestarz. «bić w bęben, bębnić»
tarabanić się pot. «wchodzić na coś, do czegoś z trudem; gramolić się»

Tarabanić się na furę.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • tarabanić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, tarabanić sięnię się, tarabanić sięni się, tarabanić sięań się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wchodzić gdzieś na coś z trudem; dostawać się, gramolić się, taszczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tarabanić się z walizami do …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”