teodycea

teodycea
ż I, DCMs. \teodyceaei; lm D. \teodyceaei
1. «koncepcja filozoficzno-religijna, mająca na celu uzgodnienie sprzeczności między wiarą w dobroć i wszechmoc bożą a istnieniem zła»
2. «dział filozofii chrześcijańskiej, którego przedmiotem jest rozumowe uzasadnienie poznawalności, istnienia i przymiotów Boga oraz jego stosunku do świata»
‹gr.›

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • teodycea — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, DCMc. teodyceaei, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} dział teologii i niektórych systemów filozoficznych zajmujący się usprawiedliwieniem sprzeczności między istnieniem zła w świecie a dobrocią i wszechmocą Boga <niem.,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • МАТЕУШ — и з К р а к о в а (Mateusz z Krakowa) (ок. 1330 – 5 марта 1410) – польский теолог и религ. реформатор. Учился в Пражском ун те. В 1396 стал ректором ун та в Гейдельберге. После возвращения в Польшу (1397) принял участие в учреждении Краковской… …   Философская энциклопедия

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”