- teoria
- ż I, DCMs. \teoriarii; lm D. \teoriarii (\teoriaryj)«ogólna koncepcja oparta na poznaniu i zrozumieniu istotnych czynników kształtujących pewną sferę rzeczywistości (np. w zakresie praw przyrody, procesów społecznych); konstrukcja myślowa tworząca z elementów pewną spoistą całość (np. w zakresie matematyki)»
Błyskotliwa, śmiała teoria.
Teoria naukowa.
Teoria literatury, sztuki, teatru.
Teoria Kopernika, Newtona.
Opierać się na teorii.
∆ biol. Teoria ewolucji «teoria głoszona przez K. Darwina, według której poszczególne gatunki organizmów roślinnych i zwierzęcych powstawały z innych gatunków w drodze powolnych, długotrwałych przemian»∆ fiz. Teoria kwantów «teoria fizyczna opisująca procesy, w których biorą udział mikrocząsteczki, uwzględniająca nieciągłość (skokowość zmian) wielkości fizycznych charakteryzujących stany mikrocząsteczek»∆ Teoria względności «dział fizyki współczesnej zajmujący się podstawowymi właściwościami przebiegu procesów w czasie i przestrzeni»∆ filoz. Teoria poznania «dział filozofii traktujący o przedmiocie, treści, procesach, sposobach, granicach i kryteriach poznania ludzkiego; epistemologia, gnozeologia»∆ mat. Teoria mnogości «dział matematyki zajmujący się badaniem ogólnych właściwości zbiorów, bez względu na naturę elementów, z jakich się te zbiory składają»∆ praw. Teoria państwa i prawa «dyscyplina prawnicza zajmująca się podstawowymi zagadnieniami państwa i prawa oraz metodologią prawoznawstwa»przen. «czyjaś opinia o czymś»Snuć teorie.
Mieć na jakiś temat własną teorię.
‹z gr.›
Słownik języka polskiego . 2013.