- tępiciel
- m I, DB. -a; lm M. -e, DB. -irzad. «ten, kto tępi, niszczy, zwalcza coś»
Słownik języka polskiego . 2013.
tępiciel
Look at other dictionaries:
tępiciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek, który coś lub kogoś tępi, niszczy, zwalcza : {{/stl 7}}{{stl 10}}Był zaciekłym tępicielem zła. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ichneumon — m IV, DB. a, Ms. ichneumonnie; lm M. y 1. zool. «Herpestes ichneumon, ssak drapieżny z rodziny łasz, o ciele wydłużonym, nogach krótkich z silnymi, niewysuwalnymi pazurami, żyjący w północnej Afryce i Azji Mniejszej; bywa hodowany jako tępiciel… … Słownik języka polskiego
