Od częstego używania nóż tępieje.
Nic ostatnio nie czytam, tępieję.
Tępiał z bezczynności.
Dowcip mu tępieje.
Na starość słuch tępieje.
Słownik języka polskiego . 2013.
tępieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, tępiećeję, tępiećeje, tępiećpiał, tępiećpieli {{/stl 8}}– stępieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się tępym, tracić ostrość; tępić się :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ramoleć — ndk III, ramolećeję, ramolećejesz, ramolećej, ramolećlał, ramolećeli «stawać się ramolem; niedołężnieć, tępieć umysłowo» … Słownik języka polskiego
tumanieć — ndk III, tumaniećeję, tumaniećejesz, tumaniećej, tumaniećniał, tumaniećnieli rzad. «stawać się tumanem; głupieć, tępieć» … Słownik języka polskiego
otępieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}tępieć II {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stępieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}tępieć I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
