- tępy
- \tępypi1. «mający nieostrą, nie wyostrzoną krawędź, część służącą do cięcia; źle tnący, słabo kłujący; nieostry, nie naostrzony»
Tępe nożyczki, narzędzia.
Tępy nóż.
◊ Tępy cios, tępe uderzenie «cios, uderzenie zadane czymś nieostrym, nie tnącym»2. «nie mający spiczastego zakończenia; ścięty»Tępe nosy obuwia.
3. «ograniczony umysłowo, mało bystry; świadczący o ograniczoności, braku inteligencji»Tępy biurokrata.
Tępy uczeń.
Tępy do nauki, do matematyki.
Tępa twarz.
Tępy wyraz twarzy.
◊ pot. Tępa głowa a) «umysł ograniczony, brak inteligencji, zdolności» b) «człowiek z takim umysłem, nieinteligentny, niezdolny»◊ Tępa piła «człowiek nagabujący kogoś o coś uporczywie, bez zrozumienia sytuacji, człowiek nudny»4. «apatyczny, bierny; świadczący o apatii, bierności»Tępe spojrzenie.
Tępe zamyślenie.
Tępa rezygnacja.
5. «odczuwany, słyszany niewyraźnie, w sposób przytłumiony; męczący, obezwładniający, otępiający»Tępy ból.
Tępy odgłos, zgrzyt.
∆ Tępy słuch «słuch słaby, przytępiony»
Słownik języka polskiego . 2013.