- tknąć
- dk Va, tknę, tkniesz, tknij, tknął, tknęła, tknęli, tknięty - rzad. tykać ndk I, \tknąćam, \tknąćasz, \tknąćają, \tknąćaj, \tknąćał, \tknąćany1. «dotknąwszy poruszyć coś z właściwego miejsca, np. wziąć, przestawić coś itp. (zwykle z przeczeniem)»
Nie wolno tu nic tykać, niczego tknąć.
◊ Nie tknąć czegoś cudzego, np. pieniędzy «nie przywłaszczyć sobie czegoś»◊ Nie tknąć jedzenia, ani tknąć jedzenia, obiadu, napoju itp. «nie zjeść, nie wypić czegoś»◊ Nie tknąć roboty, niczego (np. łopaty, pióra) nie tknąć «nie zająć się żadną pracą, nic nie zrobić»◊ Nie tknęła czegoś siekiera, pług itp. «coś nie zostało ścięte, zorane itp.»Coś jest nie tykane, ledwo tknięte (czymś).
«coś jest w stanie nie naruszonym lub prawie nie naruszonym»◊ Nie tknęła czegoś ręka, stopa ludzka «coś (zwykle ziemia, las itp.) jest dzikie, pierwotne, nie uprawione, nie uczęszczane przez ludzi, jest w stanie nie naruszonym»2. «uderzyć kogoś, zrobić komuś krzywdę»Nikt nie ma prawa mnie tknąć.
Jeśli mnie ojciec tknie, ucieknę z domu.
Nie tknąć kogoś nawet (ani) palcem.
3. tylko dk «o uczuciach, myślach itp.: opanować, ogarnąć kogoś»Tknęło kogoś przeczucie, podejrzenie.
Ktoś tknięty trwogą.
◊ Coś kogoś tknęło «ktoś instynktownie coś przeczuł, zwrócił na coś uwagę»tknąć się - tykać się to samo co tknąć w zn. 1Czego się tykał, wszystko psuł.
Ani się tknął jedzenia.
Słownik języka polskiego . 2013.