tlen

m IV, D. -u, Ms. \tlennie, blm

«(O) pierwiastek chemiczny z grupy tlenowców, najbardziej rozpowszechniony w przyrodzie, liczba atomowa 8, gaz bezbarwny, bezwonny, występujący w stanie wolnym w powietrzu, niezbędny do oddychania dla większości organizmów żywych, bardzo aktywny chemicznie, łączy się w temperaturze normalnej lub podwyższonej prawie ze wszystkimi pierwiastkami chemicznymi tworząc tlenki, podtrzymuje palenie; w stanie związanym w dużych ilościach występuje w postaci wody, wchodzi w skład prawie wszystkich minerałów skałotwórczych, a także wielu substancji organicznych, np. białek, tłuszczów»

◊ Być pod tlenem «o chorym: oddychać, korzystając z aparatu dawkującego tlen»