Tlenek żelazowy.
Tlenek sodu.
Słownik języka polskiego . 2013.
tlenek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. tleneknku, chem. {{/stl 8}}{{stl 7}} dwuskładnikowy związek tlenu z pierwiastkiem chemicznym; w jego skład może wejść prawie każdy pierwiastek, z wyjątkiem kilku gazów szlachetnych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tlenek… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chromowy — 1. «zawierający pierwiastek chrom; zrobiony z dodatkiem, użyciem chromu» Ruda chromowa. Tlenek chromowy. ∆ chem. Kwasy chromowe «związki nieorganiczne powstałe przez połączenie cząsteczek trójtlenku chromu z jedną cząsteczką wody» ∆ Zieleń… … Słownik języka polskiego
cynkowy — przym. od I cynk Cynkowe wiadro. ∆ Biel cynkowa «tlenek cynkowy stosowany w produkcji farb i lakierów, w kosmetyce, ceramice, jako wypełniacz tworzyw sztucznych itp.» ∆ Maść cynkowa «tlenek cynku zmieszany ze smalcem wieprzowym, stosowany w… … Słownik języka polskiego
glin — m IV, D. u, Ms. glinnie, blm chem. «(Al) pierwiastek chemiczny z grupy glinowców, liczba atomowa 13, srebrzystobiały metal, lekki, kowalny, ciągliwy, dobry przewodnik ciepła i elektryczności, odporny na działanie czynników atmosferycznych,… … Słownik języka polskiego
glinowy — przym. od glin Ruda glinowa. ∆ Tlenek glinowy «tlenek glinu» … Słownik języka polskiego
palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem … Słownik języka polskiego
minia — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. mińja] {{/stl 7}}{{stl 8}}rz. ż IIb, lm D. minianii {{/stl 8}}{{stl 7}} ognistoczerwony pigment, którego głównymi składnikami są tlenek ołowiu i tlenek żelaza, stosowany do powlekania przedmiotów i konstrukcji stalowych… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
alumożel — m I, D. u, blm chem. «uwodniony tlenek glinu, stosowany m.in. po wyprażeniu jako katalizator odwodnienia alkoholi i jako nośnik innych katalizatorów; żel glinowy» ‹n. łac. + żel› … Słownik języka polskiego
azotawy — ∆ chem. Kwas azotawy «słaby kwas istniejący tylko w rozcieńczonych roztworach wodnych; łatwo się rozkłada na kwas azotowy, tlenek azotu i wodę» … Słownik języka polskiego
biel — ż V, DCMs. i, blm 1. «biały kolor; białość» Niepokalana, śnieżna biel. Biel śniegu, obrusa, welonu. Pościel lśniąca bielą. 2. «coś białego; biały ubiór» Panna młoda w bieli. 3. chem. techn. «biały pigment nieorganiczny do wyrobu farb i lakierów»… … Słownik języka polskiego
