Słownik języka polskiego . 2013.
topnik — tȍpnīk m <V īče, N mn īci> DEFINICIJA term. onaj koji služi u topništvu; artiljerac ETIMOLOGIJA vidi top … Hrvatski jezični portal
topnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} substancja mineralna o niskiej temperaturze topnienia dodawana do innej substancji w celu obniżenia jej temperatury topnienia {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ФЛЮС СВАРОЧНЫЙ — материал, используемый для химической очистки соединяемых поверхностей и улучшения качества шва (Болгарский язык; Български) заваръчен флюс (Чешский язык; Čeština) svařovací tavidlo (Немецкий язык; Deutsch) Schweißpulver (Венгерский язык; Magyar) … Строительный словарь
artiljérac — m 〈G rca, N mn rci, G artìljērācā〉 onaj koji pripada artiljeriji kao rodu vojske, koji služi vojsku u artiljeriji; topnik, kanonirac … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
tȍpnički — pril. kao topnik, na način topnika … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
tòbdžija — m 〈N mn e〉 1. {{001f}}reg. topnik artiljerac 2. {{001f}}sport žarg. onaj koji jako puca, onaj koji ima jak udarac nogom (u nogometu); šuter … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
boksyt — m IV, D. u, Ms. boksytycie; lm M. y petr. «skała osadowa, biała, szara lub czerwona, zawierająca głównie uwodnione tlenki glinu; podstawowa ruda glinu; używana również w hutnictwie jako topnik oraz jako materiał budowlany» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
dolomit — m IV, D. u, Ms. dolomiticie; lm M. y 1. miner. «węglan wapnia i magnezu, minerał bezbarwny lub białawy, pospolity składnik skał osadowych» 2. petr. «skała osadowa, której głównym składnikiem jest ten minerał, używana do wyrobu cementu, szkła,… … Słownik języka polskiego
nabój — m I, D. nabójboju; lm M. nabójboje, D. nabójboi a. nabójbojów 1. «jednostka amunicji broni palnej składająca się z materiału wybuchowego, osłony (np. łuski), spłonki (w broni strzeleckiej) lub zapłonnika (w broni artyleryjskiej) i pocisku» Nabój… … Słownik języka polskiego
kanonir — kanònīr m <G kanoníra> DEFINICIJA pov. vojn. artiljerac u austrougarskoj vojsci s njemačkim službenim jezikom; posluživač topa, topnik ETIMOLOGIJA vidi kanona … Hrvatski jezični portal
