Słownik języka polskiego . 2013.
trochej — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u || a; lm D. trochejei || ów, lit. {{/stl 8}}{{stl 7}} w metryce klasycznej: stopa wierszowa składająca się z sylaby długiej i krótkiej; w wersyfikacji polskiej: składająca się z sylaby akcentowanej i… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chorej — m I, D. a a. u; lm M. e, D. chorejei a. chorejejów lit. «stopa wierszowa złożona z dwóch sylab: w wersyfikacji klasycznej z sylaby długiej i krótkiej, w wersyfikacji nowożytnej z sylaby akcentowanej i nie akcentowanej; trochej» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
dytrochej — m I, D. a; lm M. e, D. ów lit. «czterozgłoskowa stopa wierszowa; podwójny trochej» ‹łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
trocheiczny — przym. od trochej Wiersz, rytm trocheiczny. Strofa trocheiczna … Słownik języka polskiego
