chorej

chorej
m I, D. -a a. -u; lm M. -e, D. \chorejei a. \chorejejów
lit. «stopa wierszowa złożona z dwóch sylab: w wersyfikacji klasycznej - z sylaby długiej i krótkiej, w wersyfikacji nowożytnej - z sylaby akcentowanej i nie akcentowanej; trochej»
gr.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • niewidzialny — Niewidzialna ręka «o kimś, kto pomógł jakiejś osobie, zwłaszcza chorej, starszej, niedołężnej, w sposób przez nią niezauważony»: Jednak najwięcej radości sprawiła nam akcja śródmiejskich harcerzy, którzy w ramach działań „niewidzialnej ręki”… …   Słownik frazeologiczny

  • oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …   Słownik frazeologiczny

  • woda — 1. Cicha woda «o kimś, kto na pozór jest spokojny, zrównoważony, a potrafi zaskoczyć swoim zachowaniem»: – No, no, nie spodziewałem się – Zdzisio spojrzał na mnie z szacunkiem. – Ale cicha woda ten Jasio... Ja tu się zalewam potem nad lodowatą… …   Słownik frazeologiczny

  • choroba — ż IV, CMs. chorobabie; lm D. chorobarób 1. «proces patologiczny objawiający się zaburzeniem czynności organizmu» Lekka, ciężka, obłożna, przewlekła, chroniczna, długotrwała, nieuleczalna, śmiertelna choroba. Choroba dziedziczna, nabyta,… …   Słownik języka polskiego

  • dama — ż IV, CMs. damamie; lm D. dam 1. «kobieta wytworna, wyróżniająca się elegancją i znajomością konwenansów towarzyskich; także uprzejmie lub żartobliwie o kobiecie; dawniej: kobieta należąca do wyższego stanu» Światowa, wielka, wykwintna dama. Dama …   Słownik języka polskiego

  • delikatnieć — ndk III, delikatniećnieję, delikatniećniejesz, delikatniećniej, delikatniećniał, delikatniećnieli «stawać się delikatnym» Ręce chorej delikatniały z każdym dniem …   Słownik języka polskiego

  • oprócz — «przyimek łączący się z rzeczownikiem lub zaimkiem w dopełniaczu» 1. «tworzy wyrażenia, w stosunku do których to, o czym mowa w zdaniu, jest uzupełnieniem, dodatkiem, nadwyżką» Oprócz niego byli tam i inni. W pokoju oprócz mebli pełno było bagaży …   Słownik języka polskiego

  • poidło — n III, Ms. poidłodle; lm D. poidłodeł 1. «naczynie służące do pojenia zwierząt» Poidło miskowe, smoczkowe. Poidło automatyczne. Poidło pastwiskowe. Poidło dla drobiu, dla bydła. Nalać wody do poideł. 2. «picie dla bydła przygotowywane z wody… …   Słownik języka polskiego

  • siebie — (D.), CMs. sobie, B. siebie a. się, N. sobą 1. «zaimek zwrotny, wskazujący na identyczność dopełnienia z podmiotem» Widział siebie w lustrze. Nie widzę siebie w tej roli. Nie dopuszczał nikogo do siebie. Nie dał robić z siebie pajaca. Bronił się… …   Słownik języka polskiego

  • towarzystwo — n III, Ms. towarzystwowie 1. blm «obecność czyjaś przy kimś, przebywanie z kimś, towarzyszenie komuś» Dotrzymać komuś towarzystwa. Unikać czyjegoś towarzystwa. Nie dbać o czyjeś towarzystwo. Przebywać, być w czyimś towarzystwie. Narzucać się… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”